Giulietta Masina i Frederico Fellini, laureatka dwóch Oskarów i Il Maestro – geniusz filmu. Dwoje artystów łączy skomplikowana relacja małżeńska, ale też zawodowa. Jak można kogoś równocześnie bezgranicznie kochać, ale niekoniecznie lubić?

Bogdańska wchodzi na pustą scenę tylko z walizką. Biało-czarna walizka to nawiązanie do biało-czarnych kadrów filmów Felliniego, w których główne, ale i wielkie role grała Giulietta. Aktorka ma w niej właściwie spakowane całe życie Masiny, wyjmując kostiumy i rekwizyty przywołuje kolejne etapy kariery swojej bohaterki. Życia pełnego momentów pięknych i triumfalnych, ale i upokarzających. Szczególnym wyzwaniem aktorskim jest zgubienie własnej osobowości i oddanie siebie w pełni granej postaci. Na scenie nie ma Bogdańskiej, jest Masina. Pomimo tego, spektakl ma wymiar uniwersalny, opowiada o relacjach i emocjach pomiędzy kobietą a mężczyzną.

„Słuchając opowieści bohaterki o jej bogatym życiu, śledząc jej przemianę, od beztroskiej dziewczynki po zranioną dojrzałą kobietę, która musi stanąć do konfrontacji z prawdą o swoim życiu, z pewnością wiele osób odnajdzie swój skrawek historii i utożsami się z nią.” – tak do spektaklu, poświęconemu swojej ulubionej aktorce zachęca Małgorzata Bogdańska w wywiadzie dla GazettaItalia.pl

Zapraszamy na bardzo mocny, bardzo emocjonujący, bardzo wzruszający monodram, będący rozwinięciem sekcji „Federico Fellini. 100 lat!” na 14. Festiwalu Filmu i Sztuki Dwa Brzegi.

Małgorzata Bogdańska – polska aktorka, w filmie debiutowała już w wieku 16 lat. Ukończyła studia na Wydziale Aktorskim PWSFTviT w Łodzi, a następnie rozpoczęła pracę w Teatrze Ochoty w Warszawie, gdzie gra do dziś. Znana m.in. z roli Beaty Miauczyńskiej w filmie „Wszyscy jesteśmy Chrystusami”, czy Kobiety o Wielu Twarzach z „Baby są jakieś inne”. Razem z Markiem Koterskim założyła warszawski Teatr w Walizce.

Marek Koterski – polski reżyser filmowy i teatralny, scenarzysta, dramatopisarz. Absolwent Wydziału Reżyserii PWSFTviT w Łodzi. W swoich filmach wykreował postać Adasia Miauczyńskiego, którego losy widzowie mogli śledzić m.in. w „Domu wariatów”, „Nic śmiesznego”, „Wszyscy jesteśmy Chrystusami”, czy obsypanym nagrodami „Dniu Świra”. Za zbiór dramatów o tym samym tytule został nominowany do Nagrody Literackiej Nike 2003.